Tim Theo Deceuninck
Verdoken geesten diep verborgen onder de structuren van dagelijks bestaan.
De koelheid en het ruw geheel, plaveien de schimmels op de muur.
Lijnen cirkelen met onbeperkte sierlijkheid
De grenzen van onaangenaam.
Concreet Walhalla
Een fotoreeks over begrensde individualiteit, de beperkingen van het onvrije. De onbestaanbaarheid van de vrije wil triomfantelijk omschreven door de existentialisten. "De mens is veroordeeld tot vrijheid, vrijheid is wat je doet met wat jou aangedaan" aldus Sartre.
Illusie van de vrij wil, maar desondanks toch de mogelijkheid zichzelf te uiten.
Zich te uiten als een kwetsbaar ik, in kwetsbare naaktheid. Desalniettemin de onbekwaamheid zijn ware identiteit te openbaren, het spel van het masker.
Spiegel van de ziel zichtbaar onzichtbaar gemaakt.
De lijnen zijn voorgetekend in het ondergrondse van keldergewelf.
Ruwe onbewerkte schaduwen. Het claustrofobe pel tussen donker, mijn licht. De val in de hoek van de onbestaanbare vrijheid.
With soundscape from Verox: